زيبايي نماز

مي خواهد بغض سكوتش را بشكند و فرياد بزند و با خداي خويش راز و نياز كند. قنوت چه لحظه زيبايي است. انسان را به ياد ان پرستويي مي اندازد كه سالهاست در فراغش به افق نظاره ميكند. و من در بي كسي هايم تنها نام مقدس تو را زمزمه ميكنم چون تو تنها كسي هستي كه در اوج فاصله ها صدايم را ميشنوي. اي ياري دهنده دلهاي نااميد از تو ميخواهم دلم را با نورت روشن سازي ودر هنگام مصيبت ها پناه دل بي كسم باشي.نماز را دوست دارم وقتي كه سر بر سجده ميگذارم ودر مقابل مقام بلند تو حاجتم را ميخواهم وقتي كه سجده ميكنم ميخواهم ساخته شدن وجودم از خاك را به ياد آورم و همچنين از نعمت هاي بي كران خداوند تشكر كنم.وقتي نماز ميخوانم به كرانه هاي آسمان ميرسم،به اعلاء و به عروج ميرسم نماز لحظه ي زيبايي است. آري چه زيباست زماني كه فرشتگان در زمان خواندن تو را همراهي ميكنند و آن نور و درخششي كه در چهره ي ما پديدار مي گردد.فرشتگان را ببين در دستهايشان قلم هايي است كه ثواب نماز را مي نويسند قلم هايشان از جنس انوار الهي است. انسان با نماز به شناخت حقيقي خدا مي رسد. و چه زيباست مرگ در حال نماز.

منبع:http://www.6090033901.blogfa.com/category/24